Kobietę uważa się w okresie menopauzy, gdy przeszła 12 miesięcy bez miesiączki. Średnia wieku wystąpienia menopauzy w Stanach Zjednoczonych wynosi 51. Perimenopauza i menopauza są wywoływane przez hormony, które fluktuują i zmniejszają się. Wpływ na wiele części ciała ma obniżenie poziomu hormonów. Należą do nich: układ Objawy menopauzy po 40. Pierwsze objawy premenopauzy związane są z zaburzeniem poziomu żeńskich hormonów płciowych – estrogenów i progesteronu. Wraz z wahaniem poziomu hormonów kobieta może zaobserwować objawy, które do tej pory nie występowały tak często: częste oddawanie moczu. Czytaj również: Witaminy i minerały dla Menopauza a osteoporoza. Osteoporozę, ze względu na jej bezobjawowy, długi rozwój, często nazywa się „cichym złodziejem kości”. Choroba ta charakteryzuje się nadmiernym ubytkiem tkanki kostnej, polegającym na stopniowej utracie wapnia. Jako pierwszy zdefiniował ją amerykański endokrynolog Fuller Albright (1900-1969) i opisał Stosowanie hormonów zmniejsza obrzęk i ból stawów. HTZ jest polecana dla pań, które są narażone na osteoporozę oraz problemy ze stawami. Jedno jest pewne – kobiety, które zauważą objawy mogące świadczyć o chorobie stawów powinny zgłosić się do lekarza. W okresie menopauzy czy nie, reumatoidalne zapalenie stawów należy Bóle w stawach skokowych, kolanowych, łokciowych, nadgarstkowych, palców rąk słabe, ale wyraźne podczas poruszania stawem. Najbardziej czuję stawy w nocy, rano zanim się rozruszam, bardzo po wysiłku (np. 2 godzinny spacer po parku) i wieczorem (zmęczenie). A przecież do września `08 bóle stawów nie były moim problemem. Dokuczały mi Perimenopauza natomiast rozpoczyna się około 4-5 lat przed menopauzą, średnio w wieku 46 lat. U większości kobiet dopiero w okresie perimenopauzy pojawiają się dokuczliwe objawy menopauzy, takie jak: uderzenia gorąca, nadmierne poty, bezsenność, nerwowość, drażliwość, płaczliwość, obniżony nastrój, zawroty i bóle głowy lmbAn2. Przed menopauzą prawie wzięłaś za pewnik możliwość swobodnego poruszania się, z łatwością i zwinnością. W menopauzie coś się zmienia: twoje mięśnie są sztywne i czujesz ból stawów i mięśni rozprzestrzeniania się w całym ciele. Objawy te jednak nie powinny cię przestraszyć; są bardzo częste u kobiet w okresie menopauzy i dotyczą głównie ramion, nadgarstków, rąk i palców, kolan, pleców i bioder. Ponadto takie bóle mogą reprezentować objawy zapalenia stawów, choroby zwyrodnieniowej stawów, choroby zwyrodnieniowej stawów, fibromialgii i innych problemów stawów i mięśni o charakterze zapalnym. Ale z czego wynikają bóle stawów i mięśni? Zobaczmy to razem! Bóle mięśni i stawów: ręce, kolana i nie tylko 50% kobiet w okresie menopauzy skarży się na bóle mięśni i szkieletu, bóle stawów lub stawów oraz zapalenie stawów lub zapalenie, głównie pleców, kolan, rąk i ramion. Częstość występowania jest najwyższa między 45 a 55 lat, a następnie w okresie przed menopauzą. Takie objawy są związane ze zmianami w postrzeganiu bólu i zmianami strukturalnymi mięśni i stawów, a mianowicie: Sarkopenia lub utrata masy mięśniowej; Zmiany tkanek miękkich ścięgien i więzadeł; Zmniejszenie objętości chrząstki; Zmniejszenie masy kostnej i gęstości częste w okresie menopauzy. Ponadto ból jest również związany ze wzrostem stanu zapalnego na poziomie stawów i mięśni, co utrudnia ruch. Jednym z najczęstszych objawów dotyczy stawów rąk, w których ból towarzyszy naruszenie ich funkcjonalności i sztywności ruchów – byłaby to bardzo powszechna forma choroby zwyrodnieniowej stawów w okresie menopauzy. Niektóre badania zidentyfikowały ból mięśni jako fibromialgia, częsty problem wśród kobiet na tym etapie życia i bóle stawów, jako wtórny objaw dla innych, w tym skrajne zmęczenie, napięcie i zmiany kości. Wreszcie, różne formy bólu mięśni i stawów w menopauzie są przypisane do zmian hormonalnych zachodzących w tej konkretnej fazie zmiany ciała kobiety. Przyczyny bólu stawów w menopauzie Czy hormony spadają, a bóle mięśni i stawów rosną? Niektóre badania wykazały, że hormony płciowe modulują odpowiedź zapalną, a także postrzeganie bólu. W rzeczywistości wykryto obecność receptorów estrogenowych na chrząstce, kości podchrzęstnej, błonie maziowej, mięśniach i ścięgnach; hormony, które zmniejszają ryzyko choroby zwyrodnieniowej stawów i operacji biodra, bólu stawów i ryzyka nawrotów o 40%. Szczegółowo badając wpływ estrogenu na ból i stan zapalny, rozróżnia się 2 mechanizmy działania w przypadku bólu mięśni i stawów w menopauzie: Hamują postrzeganie bólu Mają bezpośrednie działanie przeciwzapalne bólu na kości i chrząstki. Takie dowody wymagają jednak dalszych badań, które należy potwierdzić i zwalidować oraz ustalić potencjalną rolę estrogenu w postrzeganiu stanu zapalnego i bólu. Podsumowując, można założyć potencjalny związek między zmniejszonym estrogenem a pojawieniem się bólu mięśni i stawów w menopauzie, ale bez wykluczania związku z innymi typowymi objawami, takimi jak zmęczenie, napięcie i słaby odpoczynek. W obu przypadkach porady lekarza mogą poprowadzić Cię do rozwiązania, które jest najbardziej odpowiednie dla Ciebie. Pamiętaj, aby zawsze słuchać sygnałów twojego ciała i poruszać się, aby utrzymać aktywny krążenie i zapewnić elastyczność mięśni i stawów. Jeśli czujesz się zmęczony, zwolnij, ale ruszaj się, ponieważ aktywność fizyczna, nawet umiarkowana, zawsze pomaga. Wreszcie, przydatne wsparcie dla stawów mogą również pochodzić z kwasów tłuszczowych omega 3 obecnych w rybach i omega 6 zawartych w olejach roślinnych (np. olej ogórecznika i olej lniany). Choroby mogące się pojawić w okresie menopauzy to zazwyczaj odzwierciedlenie złych nawyków i braku badań lekarskich. Poznaj te najczęściej występujące i zacznij już teraz dbać o siebie!Menopauza stanowi fazę, w której kobiety przestają być płodne. Oznacza to koniec wszystkich cykli menstruacyjnych. Każda kobieta jest inna i doświadcza różnych objawów. Niżej przedstawimy choroby mogące się pojawić w okresie menopauzy. Odkryj, co zawierają, i zwróć uwagę na ich symptomy, aby kontrolować je w najlepszy możliwy jest menopauza i jakie są jej objawy?Menopauza jest etapem życia doświadczanym przez wszystkie kobiety po zaprzestaniu owulacji. W konsekwencji ustaje również miesiączkowanie. Menopauza to długi proces, w którym kobiety mogą doświadczyć szeregu objawów wynikających ze zmiany gospodarki hormonalnej. Może pojawić się średnio w wieku od 45 do 48 lat i trwa około czterech lat. U niektórych kobiet trwa dłużej lub najczęstszych objawów menopauzy należą uderzenia gorąca, które występują u 45% kobiet na tym etapie życia. Inne typowe objawy obejmują suchość pochwy i zmniejszenie libido. Inne objawy menopauzy mogą obejmować: przyrost masy ciała, bezsenność, częste zmiany nastroju i bóle stawów. Jest to również związane ze stresem, zmęczeniem, niepokojem, nieprzezroczystą skórą i włosami oraz utratą mogące się pojawić w okresie menopauzy – 5 najczęściej występującychDuży odsetek kobiet w okresie menopauzy ma obniżoną jakość życia ze względu na występujące objawy. Oprócz tych niekomfortowych symptomów występują również choroby mogące się pojawić w okresie menopauzy. Wahania i niska produkcja hormonów mogą powodować następujące choroby:Zespół metabolicznyEstrogen pomaga kontrolować poziom tłuszczu w organizmie. Uniemożliwia zaburzenia metaboliczne. Kiedy produkcja estrogenów zawodzi, a kobieta nie ma nawyków zdrowego stylu życia, doświadczy wzrostu trójglicerydów, ciśnienia krwi, cholesterolu i cukru we te objawy determinują zdrowie układu sercowo-naczyniowego, a także prowadzą do cukrzycy. Dlatego specjaliści zalecają kobietom nabywanie zdrowych nawyków żywieniowych po 35 roku życia. Należą do nich jedzenie owoców i warzyw, ćwiczenia, nie palenie tytoniu i zmniejszenie spożycia napojów na osteoporozę rośnie wraz z występowaniem menopauzy. Ta choroba powoduje osłabienie struktury kości. W rezultacie pojawiają się złamania. Kości są żywymi tkankami, które rosną. Brak estrogenów w okresie menopauzy powoduje, że utrata kości występuje szybciej niż ich odbudowa. W miarę pogarszania się tego stanu pojawia się tarczycyZaburzenia tarczycy występują również często w okresie menopauzy. Stąd powszechne są objawy, takie jak sucha skóra i łamliwe włosy. Ten stan jest spowodowany niedoczynnością tarczycy. Tarczyca nie jest w stanie wytwarzać tyroksyny i trójjodotyroniny, czyli hormonów regulujących metabolizm. Powoduje to zmęczenie, depresję, utratę pamięci i problemy z utratą widzeniaMenopauza może również powodować problemy okulistyczne. Jednym z takich problemów jest krzywizna rogówki, która z wiekiem zmniejsza ostrość widzenia. Podobnie często występuje zespół suchego oka. Stan ten jest spowodowany niedoborem estrogenu otrzymywanego przez spojówkę i rogówkę, co zmniejsza ilość płynu, który wytwarza zwyrodnieniowa stawów i kościJeśli cierpisz na chorobę zwyrodnieniową stawów i kości, może się ona nasilić w okresie menopauzy. Jeśli na nią nie chorujesz, niestety możesz zacząć w okresie menopauzy. Powodem jest to, że chrząstka kostna zawiera receptory estrogenowe i progesteronowe, które utrzymują je w dobrym ze zmniejszeniem produkcji tych hormonów, jakość chrząstki kostnej ulega degeneracji. Ponadto zmniejsza się także produkcja kolagenu, co również pogarsza jej należy zauważyć, że menopauza nie jest chorobą. Jednak złe nawyki mogą spowodować choroby mogące się pojawić w okresie menopauzy. Zacznij prowadzić zdrowy tryb życia teraz i na nowo odkrywaj siebie jako kobietę na tym etapie życia, nie zapominając o regularnym chodzeniu do może Cię zainteresować ... U kobiet w okresie menopauzy występuje zwiększone ryzyko chorób układu krążenia, osteoporozy, otyłości oraz zaburzeń gospodarki węglowodanowej i lipidowej. Dodatkowo większość z nich boryka się z mniej lub bardziej nasilonym zespołem klimakteryjnym. Wszystkie te czynniki powinny być brane pod uwagę przez dietetyka przy układaniu diety dla kobiet w tym okresie. Menopauza Menopauza, zwana też przekwitaniem lub klimakterium, nie jest chorobą, lecz fizjologicznym stanem związanym z wygasaniem kobiecego cyklu miesiączkowego. Według definicji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) menopauza to ostatnie prawidłowe krwawienie miesięczne w życiu kobiety. Spowodowana jest stopniowo zanikającym wydzielaniem hormonów płciowych – estrogenów i progesteronu przez jajniki. Po 45. roku życia miesiączki stają się nieregularne, a odstępy między nimi wydłużają się. Menopauzę rozpoznaje się, gdy od ostatniej miesiączki minęło 12 miesięcy i nie wynikało to z przyczyn patologicznych. Średni wiek wystąpienia menopauzy u Polek to 50.–52. rok życia, ale może ona pojawić się w wieku 45–58 lat [1]. Odbywające się w tym czasie zmiany hormonalne predysponują do występowania charakterystycznych dla tego okresu dolegliwości zwanych zespołem klimakteryjnym. Zwiększa się również ryzyko wystąpienia nadwagi i otyłości na skutek spowolnionego tempa przemiany materii, chorób układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienia tętniczego, osteoporozy oraz nowotworów – głównie sutka i endometrium [2]. Stopień nasilenia objawów klimakteryjnych jest cechą indywidualną i zależną od genów, a nawet czynników zewnętrznych, takich jak stres, źle zbilansowana dieta, palenie tytoniu czy brak aktywności fizycznej. Do najczęściej zgłaszanych objawów menopauzy zalicza się bóle głowy, stawów i mięśni, bezsenność, nerwowość, uczucie zmęczenia oraz objawy wazomotoryczne, czyli uderzenia gorąca i nocne poty, a także zaburzenia moczowo-płciowe. Wymienione objawy są najczęściej dokuczliwe i mogą wpływać na sferę zawodową czy życie rodzinne kobiety. W okresie menopauzy pomocna może być wprowadzana przez lekarza hormonalna terapia zastępcza. Istnieje jednak grupa pacjentek, która z różnych względów nie może lub nie chce jej stosować [2].POLECAMY Dla wszystkich, niezależnie od tego, czy prowadzone jest leczenie hormonalną terapią zastępczą, czy też nie, dużą pomocą staje się odpowiednia dieta, mająca znaczenie zarówno prewencyjne, jak i terapeutyczne. Tabela 1. Wpływ typowych zaburzeń okresu menopauzy na stan układu krążenia [5] Obszar zaburzeń Składowe zaburzeń Skutek zaburzeń Zaburzenia gospodarki lipidowej ↑ cholesterolu całkowitego ↑ frakcji LDL i VLDL, Lp(a), trójglicerydów ↓ spadek HDL ↓ wydzielanie białkowej składowej lipoprotein, ↓ gęstości i aktywności receptorów lipidowych oraz enzymatyczny rozkład lipoprotein w wyniku spadku stężenia estrogenów przyspieszenie tempa procesów aterogennych w naczyniach krwionośnych Zaburzenia gospodarki węglowodanowej insulinooporność hiperinsulinemia w konsekwencji zaburzenia tolerancji glukozy cukrzyca typu 2 zwiększająca ryzyko CVD Zaburzenia w funkcjonalności ścian naczyń krwionośnych pomenopauzalne ↓ produkcja NO i PGI2 w ścianie naczyń, blokowanie kanałów wapniowych, zwiększenie produkcji reniny i angiotensyny II (aktywacja układu RAA), ↑ proliferacji miocytów naczyń oraz produkcja kolagenu i elastyny odkładanie blaszki miażdżycowej powodujące ↑oporu naczyniowego, ↑ ciśnienia tętniczego i przyspieszony rozwój miażdżycy Zaburzenia w układach krzepnięcia i fibrynolizy ↑ stężenia fibrynogenu, homocysteiny oraz wydzielania substancji generujących powstanie skrzepu krwi wzrost ryzyka zakrzepowo- -zatorowego oraz większa niestabilność blaszki miażdżycowej Następstwa kliniczne menopauzy Zmiany hormonalne zachodzące w organizmie w trakcie menopauzy niosą ze sobą zwiększone ryzyko wystąpienia licznych chorób. Jak podają badania naukowe, kobiety w okresie okołomenopauzalnym częściej zapadają na nadciśnienie tętnicze, osteopenię i osteoporozę, nowotwory, miażdżycę, choroby sercowo-naczyniowe oraz zaburzenia metaboliczne, w tym upośledzenie tolerancji glukozy, insulinooporność, hiperinsulinemię oraz cukrzycę typu 2 [3, 4]. Według badań European Group for the Study of Insulin Resistance po 55. roku życia u kobiet występują następujące składowe zespołu metabolicznego: otyłość brzuszna – 30% kobiet z populacji europejskiej, nadciśnienie tętnicze krwi – 55%, insulinooporność – 28%, dyslipidemia – 22% [3]. Cukrzyca typu 2 to najczęściej występujące schorzenie u kobiet będących po menopauzie. Mechanizmu powstawania cukrzycy w tej grupie kobiet upatruje się głównie w procesie starzenia oraz deficycie estrogenów. Nie bez znaczenia są również takie czynniki, jak wysokokaloryczna dieta, brak aktywności fizycznej, nadmierna masa ciała (w tym głównie otyłość brzuszna) czy palenie tytoniu. Badania naukowe dowodzą, że cukrzyca i menopauza to dwa niezależne czynniki znacząco zwiększające ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych CVD. Zawał serca, udar mózgu, miażdżyca naczyń (i inne schorzenia sercowo-naczyniowe) odpowiadają za ponad 50% zgonów w grupie kobiet w wieku pomenopauzalnym [3–5]. Osteoporoza jest chorobą układu kostnego będącą niewątpliwym następstwem menopauzy. Wiąże się ona ze zmniejszoną gęstością kości, co czyni je bardziej podatnymi na złamania. Choroba rozwija się u kobiet głównie w okresie menopauzy, a najszybciej postępuje w latach bezpośrednio po ostatniej miesiączce. Zwykle rozpoznaje się ją w momencie złamania osłabionej chorobą kości (kości długich lub kręgów). Szczególnie niebezpieczne jest złamanie kości szyjki udowej, gdyż jego powikłania mogą zakończyć się zgonem. Złamania te mogą być skutkiem zwykłego przewrócenia się, co u osoby zdrowej nie wywołałoby takiego efektu. Osteoporoza pojawia się w okresie menopauzy, gdyż estrogeny wykazują bardzo dobry wpływ na układ kostny. W kościach odbywa się cykliczny proces, tzw. obrót kostny, na który składają się dwa przeciwstawne procesy – tworzenia (osteogenezy) i rozpadu (resorpcji) tkanek kości. Estrogeny wpływają na ten proces poprzez pobudzanie osteogenezy i hamowanie resorpcji, a to powoduje utrzymanie masy kostnej na wysokim poziomie. Spadek ilości estrogenów w organizmie kobiety zbliżającej się do menopauzy sprawia, że w kościach przeważają procesy rozpadu nad tworzeniem masy kości, a ponadto zaburzone zostaje wchłanianie wapnia w przewodzie pokarmowym [6]. Menopauza to również okres zwiększonego ryzyka występowania nowotworów hormonozależnych, takich jak rak piersi i endometrium. Nie bez znaczenia w kontekście tych nowotworów pozostaje współistniejąca u kobiet pomenopauzalnych otyłość czy nieodpowiednia dieta [7, 8]. Dieta kobiet w okresie menopauzy Postępujący wraz z wiekiem przyrost masy ciała jest często pierwszym bodźcem, dla którego kobiety w okresie menopauzy zgłaszają się do dietetyka. Rolą specjalisty jest nie tylko pomoc we wdrożeniu skutecznej diety redukcyjnej, ale również edukacja pacjentek w zakresie wprowadzania zdrowych nawyków żywieniowych. Kobiety w tym okresie życia, podejmujące samodzielnie próbę ograniczenia masy ciała, często postępują w sposób niezgodny z zasadami racjonalnego żywienia. Ograniczając spożycie pokarmów w obawie przed nadmiernym przyrostem masy ciała, często wyłączają z diety produkty bogate w składniki odżywcze. Nieprawidłowy skład diety w tym czasie będzie się wiązał z większym ryzykiem rozwinięcia się chorób metabolicznych i nowotworowych. Jak pokazują liczne badania naukowe, kobiety w okresie menopauzy cechują liczne nieprawidłowości w diecie, co ma bezpośrednie znaczenie w kontekście zwiększonego ryzyka zapadalności na choroby metaboliczne. Analizy całodziennych racji pokarmowych wykazują przede wszystkim zbyt wysoki udział energii z tłuszczu i białka, za małe spożycie białka roślinnego i błonnika pokarmowego, zbyt niski udział nienasyconych kwasów tłuszczowych przy jednocześnie zbyt wysokim udziale kwasów tłuszczowych nasyconych. Niebezpieczne dla zdrowia układu sercowo-naczyniowego oraz kości jest zbyt niskie spożycie witamin z grupy B oraz witaminy D i niepokojąco niskie spożycie wapnia. Dieta kobiet w okresie menopauzy często cechuje się wysoką aterogennością ze względu na nadmierne spożycie cholesterolu i tłuszczów [9–12]. Tabela 2. Wpływ fitoestrogenów na prewencję chorób okresu menopauzy [20] Choroba Działanie fitoestrogenów Osteoporoza utrzymanie gęstości kości poprzez pobudzanie komórek kościotwórczych, a hamowanie komórek kościogubnych wpływ na metabolizm witaminy D3 Nowotwór piersi zdolność hamowania rozwoju komórek nowotworowych na drodze różnych mechanizmów Choroby sercowo-naczyniowe korzystne działanie na profil lipidowy, obniżanie stężenia całkowitego cholesterolu i poprawa proporcji LDL/HDL wpływ na kondycję naczyń krwionośnych, zwiększenie śródbłonkowej produkcji tlenku azotu powodujące rozszerzanie się naczyń krwionośnych i zwiększenie elastyczności ścian naczyń, a w konsekwencji obniżenie ciśnienia tętniczego krwi Zespół klimakteryjny zmniejszenie częstotliwości uderzeń gorąca i towarzyszącej im nadmiernej potliwości, zawrotów głowy Zalecenia dietetyczne dla kobiet w okresie menopauzy Przy planowaniu diety dla kobiet w okresie okołomenopauzalnym należy zwrócić szczególną uwagę na: odpowiednią podaż kwasów omega-3 wykazujących skuteczne działanie w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych i nowotworowych, odpowiednią ilość witamin z grupy B, a w szczególności kwasu foliowego, który u kobiet w okresie menopauzy obniża stężenie homocysteiny, zmniejsza tym samym ryzyko choroby niedokrwiennej serca, udaru mózgu i zawału serca [13], odpowiednią podaż witaminy D, której niedobory są związan... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Food Forum w wersji papierowej lub cyfrowej, Nielimitowany dostęp do pełnego archiwum czasopisma, Możliwość udziału w cyklicznych Konsultacjach Dietetycznych Online, Specjalne dodatki do czasopisma: Food Forum CASEBOOK... ...i wiele więcej! Sprawdź Menopauza dosłownie oznacza zatrzymanie miesiączki. W sensie klinicznym jest to natomiast dzień następujący po zakończeniu ostatniej menstruacji w życiu kobiety. Stwierdza się ją wtedy, gdy ponowne krwawienie nie wystąpiło przez 12 miesięcy. U Polek ma to zwykle miejsce w okolicach pięćdziesiątki (najczęściej między 50. a 52. rokiem życia). Jakie są najbardziej typowe objawy menopauzy? Czy istnieją leki na menopauzę? Słowa takie jak „menopauza”, „przekwitanie” czy „klimakterium” u zdecydowanej większości kobiet wywołują lęk i same negatywne skojarzenia. Takie nastawienie sprawia, że ten często burzliwy, ale całkiem naturalny etap w życiu jest jeszcze trudniej przejść. W jakim wieku pojawia się menopauza? Wbrew obiegowej opinii to, kiedy kobieta przestanie miesiączkować, nie zależy od tego, czy posiada dzieci (o ile bezdzietność nie jest związana z zaburzeniami w funkcjonowaniu jajników), ani ile razy i w jakim wieku rodziła. Menopauzy nie opóźnia również karmienie piersią. Termin jej nadejścia nie do końca zapisany jest też w genach. Duży wpływ ma na niego natomiast styl życia. Zanik menstruacji przyspieszają takie czynniki, jak: przewlekły stres, wysokokaloryczna, bogata w tłuszcze zwierzęce dieta, palenie papierosów. Menopauzy wcześniej powinny się również spodziewać panie, które mają krótsze cykle (poniżej 28 dni) oraz zaczęły miesiączkować w młodszym wieku. Ustanie menstruacji między 40. a 60. rokiem życia uznaje się za fizjologię. Menopauza przed czterdziestką (nazywana przedwczesną) normą już nie jest. >> Preparaty na menopauzę Przedwczesne menopauza może być wywołana: chorobami tarczycy chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów czy cukrzyca typu 1.), nowotworami i stosowaną w ich leczeniu radio- oraz chemioterapią. Przedwczesny zanik menstruacji następuje też w wyniku operacyjnego usunięcia jajników i macicy. Menopauza - test płytkowy Test płytkowy ułatwia zdiagnozowanie peri-menopauzy lub klimakterium w warunkach domowych. Jego zastosowanie umożliwia wykrycie w moczu hormonu FSH o stężeniu 25 mlU/ml lub wyższym. Wzrost produkcji tego hormonu pojawia się wraz z wiekiem, gdy zmniejsza się produkcja estrogenu. Jego podwyższony poziom może świadczyć o zbliżającym się klimakterium. SPRAWDŹ Klimakterium – od perimenopauzy po postmenopauzę Pomijając przypadki opisane wcześniej, menopauza to efekt naturalnych zmian, związanych z przechodzeniem z okresu prokreacyjnego (z dojrzałości płciowej) w starość. U jej podłoża leży ustanie funkcji jajników, które przestają wytwarzać żeńskie hormony płciowe, przede wszystkim estrogeny. I ch produkcja nie zatrzymuje się dnia na dzień, ale zmniejsza przez lata. Pełny proces wygasania czynności jajników to klimakterium albo przekwitanie. W początkowej jego fazie (nazywanej premenopauzą), w którą kobiety wchodzą już między 35. a 40. rokiem życia, objawy zmian hormonalnych są praktycznie nieodczuwalne. Potem nie można już ich nie zauważyć. Pojawiają się bowiem zaburzenia cyklu menstruacyjnego (miesiączki mogą występować częściej lub rzadziej, trwać dłużej albo krócej, być bardziej bolesne, obfite lub skąpe), a u dużej części kobiet także liczne dolegliwości natury fizycznej i psychicznej. Ta faza klimakterium (nazywana perimenopauzą lub też okresem okołomenopauzalnym) zaczyna się zazwyczaj na kilka lat przed ostatnią miesiączką i trwa do roku po niej. Następująca później postmenopauza to czas, kiedy jajniki ostatecznie przestają funkcjonować, a organizm przyzwyczaja się do zmian hormonalnych. Ma to zwykle miejsce około 65. roku życia, wtedy mija też większość objawów przekwitania. Objawy menopauzy Zanim jednak ten czas nadejdzie, trzeba przejść okres okołomenopauzalny. Charakteryzuje go wiele uciążliwych objawów nazywanych wypadowymi. Należą do nich: uderzenia gorąca (tzw. wary) polegające na pojawiąjącym się nagle uczuciu ciepła w górnej części ciała (klatka piersiowa i wyżej), któremu mogą towarzyszyć plamy na dekolcie, plecach, ramionach, szyi oraz twarzy, a także palpitacje/kołatanie serca; intensywne pocenie się (zwłaszcza w nocy); bóle i zawroty głowy; mrowienie i drętwienie kończyn (parestezja); bóle stawów i mięśni; zmęczenie i osłabienie; zaburzenia snu; problemy z koncentracją oraz pamięcią; wahania nastroju; niepokój, płaczliwość, nerwowość; stany depresyjne; osłabienie popędu seksualnego. Wymienione objawy to niestety nie wszystko. Do tego dochodzą jeszcze zmiany zanikowe w obrębie układu moczowo-płciowego (tzw. atrofia pochwy, atrofia urogenitalna). Ich efektem jest suchość pochwy, która utrudnia współżycie seksualne, a czasem zupełnie do niego zniechęca, ponieważ wiąże się z bólem podczas stosunku (tzw. dyspareunią), często nawracające infekcje intymne oraz nietrzymanie moczu (przede wszystkim podczas wysiłku, ale także kaszlu czy kichania). Przebieg klimakterium – od czego zależy Objawy wypadowe nie są regułą, nie u wszystkich kobiet mają takie samo spektrum oraz intensywność. Szacuje się, że cierpi na nie około 2/3 pań, przy czym u połowy ich nasilenie jest umiarkowane, a u połowy ciężkie. Czas ich trwania także bywa różny (mogą utrzymywać się przez kilka lub kilkanaście lat), ale w końcu jednak ustają. Inaczej jest z objawami zanikowymi, które z czasem się nasilają. To, na ile burzliwie kobieta przechodzi zmiany hormonalne związane z wygasaniem czynności jajników, jest kwestią indywidualną. Generalnie jednak gorzej znoszą je kobiety otyłe oraz te, które cierpią na zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Fakt, że otyłość nasila dokuczliwe objawy przekwitania, został odkryty stosunkowo niedawno. Wcześniej sądzono, że jest odwrotnie, ponieważ tkanka tłuszczowa wspomaga wytwarzanie estrogenów. W badaniach wykazane zostało także, że uderzenia gorąca są tym silniejsze, im wyższy jest wskaźnik masy ciała (BMI). W tym miejscu warto nadmienić, że uderzenia gorąca praktycznie nie występują u przekwitających Azjatek. Jest to tłumaczone dietą obfitą w produkty na bazie soi, która jest bogata w fitoestrogeny, czyli związki organiczne zawarte w roślinach, działające podobnie do ludzkich estrogenów. Jak łagodzić objawy menopauzy? Współczesna medycyna dysponuje narzędziami, które pozwalają uczynić przekwitanie mniej uciążliwym. Za najskuteczniejszą spośród nich uznawana jest hormonalna terapia zastępcza (w skrócie HTZ), nazywana także menopauzalną terapią hormonalną (MTH). Ta metoda leczenia polega na przyjmowaniu hormonów, których jajniki przestają produkować. Mogą one mieć postać: doustną (tabletki), przezskórną (plastry, żele), domięśniową (zastrzyki), podskórną (implanty). Kombinację hormonów, ich dawki, formę oraz schemat przyjmowania ustala ginekolog. Według rekomendacji Światowego Towarzystwa Menopauzy z 2016 r. wskazaniem do stosowania HTZ są objawy wypadowe o umiarkowanym i ciężkim nasileniu, a także zmiany zanikowe w obrębie sromu, pochwy i pęcherza moczowego. Ta metoda terapii ma też jednak swoje ograniczenia. Otóż największą efektywność wykazuje, kiedy zostanie rozpoczęta w okresie okołomenopauzalnym i prowadzona jest maksymalnie przez kilka lat. Przedłużone przyjmowanie hormonów, a także wdrożenie tego typu terapii po 60. roku życia, może przynieść więcej strat niż korzyści ( wiąże się z ryzykiem rozwoju nowotworów hormonozależnych, takich jak rak piersi i rak endometrium, nazywany też rakiem trzonu macicy), dlatego się go nie zaleca. Przeciwskazanie do stosowania HTZ stanowią też: choroba zakrzepowo-zatorowa zagrożenie udarem mózgu, choroba niedokrwienna serca, choroby wątroby, nowotwory hormonozależne (stwierdzone lub podejrzewane w przyszłości). Korzystanie z tej metody mogą uniemożliwić także niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych, mięśniaki macicy czy też nasilające się w trakcie stosowania HTZ migreny. Co zamiast hormonalnej terapii zastępczej Dla kobiet w takich sytuacjach alternatywnym sposobem na złagodzenie wypadowych i zanikowych objawów klimakterium są preparaty roślinne, dostępne w postaci leków bez recepty bądź suplementów diety. Mogą one zawierać wspomniane już fitoestrogeny (np. z soi, kończyny czerwonej lub nasion siemienia lnianego) albo wyciąg z pluskwicy groniastej. Climea forte, 30 tabletek Climea forte zawiera izoflawony sojowe wzbogacone o len i wyciąg z szyszek chmielu. Składniki te pomagają łagodzić objawy menopauzy oraz ułatwiają kontrolować wagę ciała. ZAMÓW I ODBIERZ Warto też pamiętać, że preparaty z fitoestrogenami nie powinny być przyjmowane bez konsultacji z lekarzem, a kobiety, które je stosują (podobnie jak te korzystające z HTZ), powinny poddawać się regularnym badaniom kontrolnym. Poza środkami działającymi ogólnoustrojowo objawy menopauzy można łagodzić preparatami o działaniu miejscowym. Należą do nich globulki dopochwowe oraz kremy z estrogenami pomocne w przypadku zmian zanikowych w obrębie układu moczowo-płciowego. Z suchością pochwy i wynikającymi z niej problemami we współżyciu seksualnym można natomiast skutecznie poradzić sobie, stosując powszechnie dostępne środki do jej nawilżania, czyli tzw. lubrykanty. Menopauza a stan zdrowia kobiety Każda kobieta w okresie klimakterium bez względu na to, jak bardzo zmiany hormonalne dają się jej we znaki, powinna szczególnie o siebie dbać. Ten czas wiąże się bowiem ze zwiększonym ryzykiem wielu chorób nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, osteoporozy, cukrzycy typu 2., nowotworów. Wiele pań w okresie przekwitania ma też tendencję do przybierania na wadze, często pojawia się u nich również tzw. otyłość brzuszna, polegająca na gromadzeniu się tkanki tłuszczowej wokół talii. Wszystko dlatego, że estrogeny wpływają nie tylko na pracę wielu układów od moczowo-płciowego począwszy, przez sercowo-naczyniowy na centralnym układzie nerwowym skończywszy. Ich brak odbija się też negatywnie na gospodarce lipidowej, kondycji kości, skóry i błon śluzowych (nie tylko pochwy, ale też np. jamy ustnej oraz oczu). Z tego względu kobiety w fazie około i postmenopauzalnej powinny zwracać szczególną uwagę na tryb życia: stosować zdrową dietę, utrzymywać aktywność fizyczną, zrezygnować z używek, regularnie się badać. Dieta w okresie menopauzy W jadłospisie kobiet nie może zabraknąć produktów bogatych w: kwasy omega-3 i omega-6 (występujące przede wszystkim w rybach i nasionach roślin strączkowych), błonnik (a więc warzywa i owoce oraz produkty pełnoziarniste), wapń (mleko i przetwory mleczne o obniżonej zawartości tłuszczu) witaminę D3, którą dodatkowo należy suplementować. Na tym etapie życia warto też zredukować ilość spożywanej soli, kawy i alkoholu (te ostatnie mają też ten minus, że, podobnie jak ostre przyprawy, sprzyjają występowaniu napadów gorąca) i bezwzględnie rzucić palenie. Ogólną kaloryczność diety także należy obniżyć, co wynika nie tylko z ryzyka nadwagi, ale również zmniejszającego się wraz z wiekiem zapotrzebowania na energię. Jednocześnie trzeba zafundować sobie regularną dawkę wysiłku fizycznego, który nie tylko powstrzyma przybieranie na wadze, zwiększy wydolność układów oddechowego i krążenia, ale też zabezpieczy przed utratą masy kostnej i osteoporozą, zapewni zdrowszy sen, lepszy nastrój i większą ochotę na seks. Dodatkowo wszystkie kobiety w wieku 45+ powinny pamiętać o regularnych badaniach, do których zaliczają się: kontrola ciśnienia tętniczego, oznaczanie poziomu glukozy oraz stężenia cholesterolu i trójglicerydów we krwi, cytologia, USG piersi lub mammografia (pierwsze badanie zalecane jest do 50., drugie po 50. roku życia), badanie ginekologiczne oraz USG narządu rodnego, badanie gęstości kości (densytometria). Test na menopauzę Sprawdź, czy masz objawy wypadowe klimakterium na skali Kuppermana Z każdej linijki wybierz jedną możliwość i zsumuj wynik. Przykładowo, jeśli nie stwierdzasz u siebie danego objawu, wpisz „0”, a jeżeli odczuwasz objaw – określ nasilenie i wpisz odpowiednią liczbę. OBJAWY BRAK LEKKIE ŚREDNIE CIĘŻKIE SUMA uderzenia gorąca 0 4 6 12 nadmierne poty 0 1 2 3 zaburzenia snu 0 2 4 6 nadmierna nerwowość 0 2 4 6 nastrój depresyjny 0 1 2 3 zawroty głowy 0 1 2 3 brak energii 0 1 2 3 bóle stawów 0 1 2 3 bóle głowy 0 1 2 3 zaburzenia rytmu serca 0 1 2 3 parestezje 0 2 4 6 Interpretacja wyniku testu LICZBA PUNKTÓW NASILENIE OBJAWÓW INTERPRETACJA 1-14 minimalne Nie ma objawów wskazujących na przekwitanie 15-20 średnie Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnim nasileniu 21-35 poważne Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnio-ciężkim nasileniu 36-51 ciężki Masz zespół objawów wypadowych o ciężkim nasileniu Napewno was troche dziwi to ze facet zabiera glos w sprawie moja zona wlasnie weszla w ten okres zycia a ja bardzo chce jej pomoc w lagodzeniu mnostwo artykolow na ten temat,wypowiedzi i porad specjalistow i radze stosowac sposob opisany zonie to w zupelnosci Biskind zaobserwowal powiazania miedzy niedoborami witamin z grupy B, a odczuwaniem PMS. Wedlug niego PMS, jak rowniez bardzo obfite miesiaczki i cysty w piersi sa spowodowane przez nadmiar estrogenu wynikajacy z jego niedostatecznego usuwania przez watrobe. Dzieje sie tak z powodu niedoborow witamin z grupy B. W prawidlowych warunkach watroba uzywa witaminy z grupy B i neutralizuje estrogen, usuwajac jego nadmiar z zolcia. Jesli nie masz wystarczajacego poziomu tych witamin, duza ilosc estrogenow nie moze byc unieczynniona przez watrobe. Jesli Twoja watroba jest dodatkowo oslabiona w swoim funkcjonowaniu, rozkladanie estrogenu na obojetne czasteczki tez nie przebiega sprawnie. Rzadko ktora kobieta majaca klopoty hormonalne czy PMS pamieta o zadbaniu o watrobe. Wiadomo z doniesien naukowych, ze estrogen powoduje tzw. cholestaze. Co to takiego? Ten termin oznacza oslabione, utrudnione krazenie zolci. Naturopaci nazywaja taki stan „sluggish liver”, czyli leniwa watroba. Oznacza on pewne zaburzenia jej funkcjonowania, nie polegajace na uszkodzeniu miazszu ( w badaniach poziom enzymow bedzie prawidlowy), a manifestujace sie oslabieniem szybkosci roznorodnych reakcji zachodzacych w watrobie. Czy kobiety czesto dotkniete sa cholestaza? Przypomnijmy sobie ilosc kobiet odczuwajacych pobolewania w prawym podzebrzu po spozyciu ciezkostrawnych posilkow, ilosc kobiet cierpiacych z powodu kamicy pecherzyka zolciowego. Nie zapomnij o prawidlowym funkcjonowaniu watroby, jesli chcesz sprawnie usunac z organizmu nadmiar estrogenow, powodujacy PMS. Tajemnica usuwania nadmiaru estrogenu z organizmu: Witaminy z grupy B, a szczegolnie B6 to konieczny skladnik do unieczynnienia nadmiaru estrogenu z organizmu. Watroba posluguje sie tym skladnikiem w duzych ilosciach, by zwiazac nadmiar estrogenu i usunac z zolcia. Jesli zabraknie witaminy B6, ten wazny proces sie nie dokona z powodu zaklocen „technicznych". Ta sama witamina pomaga wykorzystac magnez w organizmie i wprowadzic go do srodka komorek. Bez jej wystarczajacych ilosci magnez pozostanie we krwi i nie zostanie wykorzystany przez komorki, a jest im bardzo potrzebny, chociazby po to, by zmniejszyc napiecie nerwowe. U kobiet z silnymi objawami PMS poziom magnezu we krwi jest prawidlowy, ale we wnetrzu komorek znacznie obnizony. Pojawiaja sie trudnosci z dostarczeniem magnezu do srodka komorek, moze wlasnie pod wplywem braku witaminy B6?Kazdej kobiecvie cierpiacej na PMS polecam w drugiej polowie cyklu nie zapominac o preparacie zawierajacym komplet witamin i mineralow. Witaminy z gr. B. calcium z magnezem to koniecznosc. No bo po co cierpiec i lykac tabletki przeciwbolowe?

bóle mięśni i stawów w okresie menopauzy forum